Eigenlijk zijn portretten zijn uit den boze in een moskee en het kostte fotograaf Mary Schermer dan ook de nodige overredingskracht om Turkse mannen te vinden die op de foto wilden. De eigen weg is haar fotoproject over de weg die de mannen van de eerste generatie hebben afgelegd. Ze kwamen in de jaren zestig en zeventig op zoek naar een beter leven voor zichzelf en hun kinderen. Elk van de zeven portretten bestaat uit een drie-eenheid: een oude man die een portret vasthoudt van zichzelf als jonge migrant en achter hem zijn (klein)zoon of –dochter. De foto’s hangen in het entreegebied van de moskee, tussen verkleurde foto’s van Istanbul en een bordje 'kapper beneden'. Verderop hangen werken van Bülent Evren en beneden onder andere de video Migrating Democrazy.
Een veelbewogen plek
Ik ken de Fatih moskee van twee jaar geleden, toen we er te gast waren met de Dag van de Amsterdamse geschiedenis. Mehmet Yamali, die zeer actief is in de Fatih moskee, vertelde toen over de geschiedenis van de moskee en historicus Dennis Bos over wat eraan voorafging. De plek aan de Rozengracht heeft een veelbewogen geschiedenis. In 1890 lieten socialisten hier gebouw Constantia bouwen aan de net gedempte Rozengracht. Er vonden daar vaak heftige debatten plaats tussen anarchisten en communisten. Mehmet zegt dat hij zich nog goed kan herinneren hoe Dennis vertelde over een zekere Jan van Emmenes die een horloge neerlegde en God gelastte hem binnen 5 minuten een bewijs van zijn bestaan te geven. (Er gebeurde niets.) In 1899 waren de socialisten wegens geldperikelen gedwongen hun gebouw te verkopen en tot hun grote ergernis kwam er een katholieke kerk in het gebouw. In 1925 werd gebouw Constantia afgebroken en vervangen door een nieuw kerkgebouw dat na de leegloop van de katholieke kerk een tapijthal werd en sinds 1981 onderdak biedt aan de Fatih moskee.
Mehmet wil graag een binnenpleintje creëren in de moskee, dat ook toegankelijk is voor buurtbewoners en toeristen. Het wachten is op toestemming van monumentenzorg. Het zou mooi zijn als het kleurrijke werk van Bülent Evren en de fotoserie De eigen weg daar dan een permanente plek zouden krijgen.